A short film about killing

KRÓTKI FILM O ZABIJANIU

Krzysztof Kieslowski

Polski, 1987 – 1988

FABUŁA

Pierwsza połowa filmu to surowy, niemal dokumentalny zapis kilku godzin z życia trzech mieszkańców Warszawy. Losy mężczyzn są pokazane równolegle, jednak z czasem oddzielne wątki zaczynają się zazębiać, żeby pod koniec zlać się w pojedynczą opowieść. Jacek (Mirosław Baka) jest 20-letnim chłopakiem, który nie widzi sensu życia. Snuje się po mieście rozmyślając o zabiciu kogoś. Marian (Jan Tesarz), opryskliwy kierowca taksówki w średnim wieku, staje się jego przypadkową ofiarą. Chłopak prosi o podwiezienie w odosobnione miejsce, po czym z zimną krwią morduje taksówkarza. Po morderstwie Jacek ucieka z miejsca zbrodni w samochodzie Mariana. Tego samego dnia Piotr Balicki (Krzysztof Globisz), młody, wrażliwy prawnik, dostaje swoją pierwszą pracę w kancelarii. Kiedy po jakimś czasie Jacek zostaje złapany, Piotr bierze na siebie zadanie obrony mordercy.
Source: http://culture.pl/en/work/a-short-film-about-killing-krzystof-kieslowski
Już w początkowej fazie prac nad słynnym „Dekalogiem” Krzysztof Kieślowski planował zrealizować dwie części tej serii jako filmy fabularne. Reżyser w szczególności chciał rozwinąć piątą część serii, której motto to przykazanie „Nie będziesz zabijał”. W wyniku tego powstał „Krótki film o zabijaniu” – najbardziej szokujące dzieło Kieślowskiego, które rozsławiło jego nazwisko na całym świecie.

Źródło: http://culture.pl/en/work/a-short-film-about-killing-krzystof-kieslowski

Krotki-film-o-zabijaniu-AKA-A-Short-Film-About-Killing-1988-3

SYLWETKA REŻYSERA

KRZYSZTOF KIEŚLOWSKI
Reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych, scenarzysta. Urodził się w 1941 r. w Warszawie, zmarł w 1996 r. tamże.
W 1962 r. skończył Liceum Technik Teatralnych. W warszawskim Teatrze Współczesnym był garderobianym takich sław polskiej sceny, jak Tadeusz Łomnicki, Aleksander Bardini czy Zbigniew Zapasiewicz.
Łódzką szkołę filmową skończył w 1968 r., dyplom otrzymał w 1970 r.

Studiował pod kierunkiem Kazimierza Karabasza i Jerzego Bossaka, i pierwsze jego etiudy dokumentalne (Urząd, Z miasta Łodzi) powstały pod ich opieką, zaś etiuda fabularna (Tramwaj) pod opieką Wandy Jakubowskiej. Debiutował w telewizji filmem dokumentalnym „Zdjęcie”. Po studiach, aż do 1983 jest związany z warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych, gdzie realizuje większość filmów dokumentalnych. Jednak stopniowo porzuca dokument na rzecz fabuły. W 1973 r. realizuje pierwszy fabularny film telewizyjny „Przejście podziemne”. Od 1974 r. członek Zespołu TOR, kierowanego przez Stanisława Różewicza, a potem Krzysztofa Zanussiego.
W 1985 r. nawiązuje współpracę scenariuszową ze znanym warszawskim adwokatem Krzysztofem Piesiewiczem. Realizują razem film „Bez końca”, a potem także razem wszystkie następne. Uznanie międzynarodowe przynosi mu „Krótki film o zabijaniu” i „Krótki film o miłości” (1988), wchodzące w skład cyklu „Dekalog”. Od 1991 r. („Podwójne życie Weroniki”) Kieślowski realizuje swoje filmy w koprodukcji polsko-francuskiej, od 1993 r. u znanego producenta francuskiego Marina Karmitza. Po zrealizowaniu cyklu „Trzy kolory” (1993-94) ogłasza, że wycofuje się z realizowania filmów. W ostatnich miesiącach życia przygotowuje z Piesiewiczem scenariusze filmowego tryptyku: „Raj”, „Czyściec”, „Piekło”.

W latach 1978-81 Krzysztof Kieślowski był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Zajmował się także pracą pedagogiczną, m.in. na uczelniach filmowych w Berlinie Zachodnim, Helsinkach, Łodzi, Katowicach oraz w Szwajcarii.

FILMOGRAPHY

Documentaries:

1969 – Z miasta Lodzi (From the City of Lodz) (working title „Lodzianie” [Residents of Lodz])
1972 – „Robotnicy ’71: Nic o nas bez nas” (Workers ’71: Nothing About Us Without Us)
1974 – „Pierwsza miłość” (First Love)
1975 – „Życiorys” (Biography)
1977 – „Z punktu widzenia nocnego portiera” (From the Point of View of a Night Porter)
1980 – „Gadające głowy” (Talking Heads)

Feature films:

1975 – „Personel” (Staff)
1979 – „Amator” (An Amateur)
1981 – „Przypadek” (An Accident) – premiere in 1987
1985 – „Bez końca” (Endless)
1988 – „Krótki film o zabijaniu” (A Short Film About Killing)
1988 – „Krótki film o miłości” (A Short Film About Love)
1988 – „Dekalog” (Decalogue)
1991 „Podwójne życie Weroniki” (The Double Life of Veronica)
1993 – „Trzy kolory: Niebieski” (Three Colours: Blue)
1994 – „Trzy kolory: Biały” (Three Colours: White)
1994 – „Trzy kolory: Czerwony” (Three Colours: Red)

DETALE

Tytuł: Krótki film o zabijaniu

Reżyser: Krzysztof Kieślowski

Scenariusz: Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz

Muzyka: Zbigniew Preisner

Zdjęcia: Sławomir Idziak

Czas trwania: 84 minut

Data powstania: 1987/1988

Kraj: Polska

Film: barwny

Obsada:
Mirosław Baka jako Jacek Łazar
Krzysztof Globisz jako adwokat Piotr Balicki
Jan Tesarz jako kierowca taksówki Waldemar Rekowski
Zdzisław Tobiasz jako Sędzia

NAGRODY NA FESTIWALACH:
1988 Cannes Film Festival
Nagroda jury: najlepszy film (Krzysztof Kieślowski)
Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI)
1988 Europejska Akademia Filmowa – Felix (do 1996)
Najlepszy europejski film roku (Krzysztof Kieślowski)
1988 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (FPFF)
Złote Lwy – najlepszy film (Krzysztof Kieślowski)
2014 wytypowany przez Martina Scorsese do prezentacji w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie w ramach festiwalu Martin Scorsese Presents: Masterpieces of Polish Ciemna

THE DIRECTOR REMEMBERS

„Krótki film o zabijaniu” (A Short Film About Killing)
Kieslowski himself wrote in the autobiography:
„I think that this movie actually is not about death penalty, but about killing in general. About killing which is evil – doesn’t matter why you kill, doesn’t matter who you kill or who does the killing.”
(Krzysztof Kieslowski, „O sobie” (About Me), p.126.

Source
culture.pl

Krzysztof Kieslowski
„This is a story of a young man who kills a taxi driver and who is in turn killed by law. Actually nothing more can be said about the subject matter of this movie, because we do not know the reason why this man kills the taxi driver, or at least we don’t know precisely. Actually to tell you the truth there is no reason at all. And we know the legal reasons for which the society, also on my behalf, kills this man. But we have no idea about the true human reasons, and we will not learn them. (…)
I wanted to make this movie precisely because this is all happening on my behalf, because I am a member of this society, I am a citizen of this country, and if someone puts a noose around somebody else’s neck in this country and kicks the stool from underneath their feet, they do it on my behalf. And I don’t want that. I don’t want this to be happening. And I think that this movie actually is not about death penalty, but about killing in general”.

Source
www.nhef.pl

Reżyser i jego współpracownicy

Sławomir Idziak
Realizację zdjęć do odcinka piątego i zarazem „Krótkiego filmu o zabijaniu” Kieślowski zaproponował Sławomirowi Idziakowi.
„Starałem się odmówić Kieślowskiemu w elegancki sposób. Zaproponowałem eksperyment z obrazem, ze światłem i z filtrami. A on się na to zgodził. Powiedział: rób jak chcesz; jeśli jeden z odcinków będzie przypominał zielone gówno, to nic się nie stanie. W ten sposób zdjął ze mnie strach i odpowiedzialność” – wspominał operator.
http://gosc.pl/doc/1480827.Krotki-film-o-zabijaniu-ma-25-lat

Mirosław Baka
Ważną rolę mordercy, Jacka Łazara, otrzymał debiutant Mirosław Baka. „W przeddzień zdjęć Baka był poważny, ponury i przerażony. (…) Niepokoił się, czy podoła roli. Potem bardzo starał się utożsamić z bohaterem, jakby nie było – zabójcą. Musiał wykonywać zadania, które czasem wzbudzały w nim sprzeciw” – wspominał Dariusz Jabłoński, drugi reżyser serialu.
http://gosc.pl/doc/1480827.Krotki-film-o-zabijaniu-ma-25-lat

Krótki wywiad z Krzysztofem Globiszem
Zaproszenie do zagrania młodego adwokata z „Krótkim filmie o zabijaniu” („Dekalog, pięć”) było dla mnie ekscytującą, ale i stresującą niespodzianką. Krzysztof starał się, bym w pełni zrozumiał, o czym ta historia opowiada, jaki jest jej psychologiczny i moralny sens. Reżyser wymagał ode mnie stanowiska w konflikcie racji dotyczącym kary śmierci. Jeśli jestem jej przeciwnikiem, to przede wszystkim dzięki rozmowom z Kieślowskim, wtedy, w latach 80-tych.
To był mój pierwszy kontakt z reżyserem filmowym. A Krzysztof wyróżniał się tym, że aktor był dla nie najważniejszy. Kiedy mówił, że teraz jest czas dla aktorów, czas na próbę, to nikt nie śmiał drgnąć. Podczas zdjęć, w czasie długich sekwencji więziennych, moje zaangażowanie jako aktora graniczyło z prywatnymi emocjami Krzysztofa Globisza. Kieślowski powstrzymał mnie od różnych gestów i zachowań, gdyż zgodnie z surowym oszczędnym stylem narracji musiałem być „wycofany”.
Jednym z odkryć Kieślowskiego był sposób pokazania zabijania i walki o życie. To nie trwa sekundę. Widzimy mozół zabijających i rozpaczliwą obronę zabijanych.
Materiał nadesłany przez Piotra Paszko. Artykuł spisany z magazynu „Film” (Krzysztof Demidowicz, grudzień 2003) http://kieslowski.art.pl/informacje-z-gazet/krotki-wywiad-z-krzysztofem-globiszem/