Węgierski Ruch narodowy pod dowództwem Kossutha został stłumiony, po czym przywrócono dominację Austrii, ale partyzanci nadal dopuszczali się aktów przemocy. Aby zlikwidować ruch partyzancki, armia aresztowała podejrzanych i osadzała ich w odizolowanych fortach. Władze przypuszczały, że wśród przetrzymywanych osób mogą znajdować się przywódcy partyzantów. Aby potwierdzić swoje podejrzenia, uciekali się do zastraszania i wymuszania zeznań.

Fabuła Desperatów odnosi się do następstw Rewolucji 1848 r. i brutalnych metod tłumienia buntów przez Habsburgów w latach po tym wydarzeniu.  Węgierscy studenci historii dobrze znają austriackiego generała Haynau, znanego ze swojego okrucieństwa, który po rewolucji m.in. skazał na egzekucję 13 generałów w Arad. Bezpośrednio po stłumieniu rewolucji powstały obozy dla internowanych. Byli tam umieszczani pojmani rewolucjoniści, i właśnie w jednym z takich obozów rozgrywa się akcja filmu. Angielski tytuł filmu, pod którym trafił do dystrybucji, to „Round-Up” czyli łapanka (bardziej dosłowne tłumaczenie oryginalnego „Szegénylegények” to „ci, którzy stracili nadzieję” lub dosłownie „nieszczęśnicy”). To jednak nie Austriacy prowadzą obóz, organizują przesłuchania, decydują o karach i egzekucjach. Robią to węgierscy służalcy. Jest to najważniejszy aspekt filmu, szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę okres, w którym film powstał. Strażnicy więzienni szukają ostatniego z rebeliantów, Sándora Rózsy i jego bandy. Są przekonani że on sam, a przynajmniej członkowie jego grupy, są osadzeni w obozie. Dokonane przez współ osadzonych zabójstwo więźnia, który okazuje się informatorem, umożliwia strażnikom odkrycie, którzy z więźniów należą do grupy Rózsy. Są oni skazani na śmierć przez rozstrzelanie, tak jak męczennicy z Arad.  Tym razem jednak to ich rodacy, Węgrzy, wykonują karę śmierci.