Jest to typowa historia pięknej dziewczyny ze wsi zmuszanej przez ojca do zaręczyn ze względów finansowych. Na tę baśń w stylu krajów zachodnich nałożono dodatkowo motywy ideologiczne, zadając pytanie o rolę kolektywizmu w rolnictwie. Oczywiście młody mężczyzna, który ratuje piękną dziewczynę przed niechcianym amantem-dziedzicem, preferuje kolektyw, a ojciec dziewczyny, który jest całkowicie pochłonięty pracą w polu i perspektywą bogactwa, w końcu przegrywa. Jednak młody, krzepki socjalista, który mocno krytykuje „biurokrację“, nigdy tak naprawdę nie odpowiada na argumenty ojca wymierzone w bumelantów i oszustów w kolektywie. Rozdrażnienie spowodowane tematyczną ambiwalencją jest potęgowane przez wolne tempo filmu oraz braku wyobraźni, humoru i smaku w przedstawianiu historii. Mari Torokczik i Imre Soos, główni bohaterowie filmu, stają się posłańcami nadziei i inspiracji. Jednak nie zaciera to ogólnego wrażenia, że film opowiada o kulturze, która została zastraszona, ogłupiona i przybita przez polityczne i ekonomiczne zawirowania, które nastąpiły po II wojnie światowej.